het Apollo Programma:

Tot het Apolloprogramma was Amerika weliswaar altijd tweede geweest, maar er waren nooit ernstige ongelukken gebeurd. Dit veranderde op 27 januari 1967, toen tijdens een test op de grond in de capsule van Apollo 1 brand uitbrak, en alle drie de astronauten, Virgil Grissom, Ed White en Roger Chaffee, omkwamen. Het ongeluk schokte Amerika. Er werd een onderzoek ingesteld om herhaling te voorkomen. Uit het onderzoek kwam naar voren dat een combinatie van het gebruik van zuivere zuurstof en kortsluiting door slordig afgewerkte elektriciteitsbedrading tot dit drama hadden geleid.

Aan stopzetting van het ruimtevaartprogramma werd niet gedacht. Amerika moest zich nog steeds bewijzen tegenover de Sovjet-Unie, en de doelstelling van de toen inmiddels overleden president Kennedy moest nagekomen worden. Maar het ongeluk was niet voor niets geweest. NASA trok haar lessen hieruit en zorgde voor een beter en veiliger werkomgeving voor haar astronauten.

NASA kon in december 1968 voor het eerst echt triomferen over de Sovjet-Unie met de Apollo 8-missie, toen mensen voor het eerst rond de maan vlogen. Na nog enkele geslaagde bemande testvluchten met Apollo 9 en 10, kon de NASA als eerste en vóór 1970, in overeenstemming met de wens van Kennedy, op 20 juli 1969met de Apollo 11 een man op de maan zetten.

Na Apollo 11 kwamen er nog vijf andere succesvolle maanlandingen met de Apollo 12, 14, 15, 16 en 17. Apollo 13 bleek hierop de uitzondering, toen tijdens de heenreis een zuurstoftank in het servicegedeelte van het ruimtevaartuig ontplofte, en de bemanning met behulp van de motor van de maanlander (LEM) naar de aarde moest zien terug te keren. De astronauten overleefden de missie.

Hoewel de Sovjet-Unie destijds ontkende bemande maanlandingen te hebben nagestreefd, bleek later dat men in het diepste geheim wel degelijk had gewerkt aan een eigen maanproject. De Sovjets hadden het Zond-programma, om kosmonauten rond de maan te sturen. Had de NASA zich aan haar vluchtschema gehouden, dan zouden de Russen de Amerikanen mogelijk opnieuw voor zijn geweest. NASA veranderde echter de missie van de Apollo 8, die oorspronkelijk in een baan om de aarde zou blijven, in het later zo succesvol gebleken ronden van de maan.

De belangrijkste oorzaak van het slagen van de Amerikanen waar de Russen faalden, was dat zij de Saturnus V konden bouwen, het geesteskind van Wernher von Braun, dat betrouwbaar genoeg bleek om deze gigantische onderneming tot een goed einde te kunnen brengen. De Russen hadden een soortgelijke raket, de N1, maar doordat zijn ontwerper, Sergej Koroljov, in het midden van de ruimterace stierf en zijn opvolger, Vasili Mishin, de expertise miste om het ontwerpbureau dat voor de ontwikkeling van de raket zorgdroeg, goed te bestieren, en er bovendien concurrentie was van twee andere constructeurs,Vladimir Chelomei en Valentin Glushko, die samen aan een alternatief voor de N1 werkten (welke uiteindelijk overigens door een 'commissie van experts' ten gunste van de N1 werd afgewezen), kwam er van een succesvolle afronding van het project weinig terecht. In 1972 werd dan ook, na een vierde, mislukte lancering van de N1 op 23 november van dat jaar, besloten verder af te zien van pogingen om een Rus op de maan te zetten.

De Maan

De maan was de Finish lijn van de koude oorlog tussen Amerika en Rusland, Amerika heeft deze race gewonnen met het apollo programma.